Meditatie

December, kerstfeest staat voor de deur, toch voel ik mij nog niet helemaal in de kerststemming. Het kerstgebeuren begint trouwens al steeds vroeger. In

oktober liggen er al kerstkransjes in de schappen. En terwijl Sinterklaas nog in het land is zie je binnen en buiten al steeds meer kerstbomen staan en klinken er

kerstliedjes door de speakers van de winkel. Aan de ene kant maakt het mij een beetje kriegel, draait het daar nou

om en toch nog tijd genoeg toch… Aan de andere kant, had ik nou van tevoren maar alvast de kerstkaarten

geschreven in plaats van op 23 december, en ja, het zijn inderdaad wel donkere dagen, zo’n lichtslinger maakt het

allemaal wel wat vrolijker, wat gaan we eigenlijk doen met de kerst? The most wonderful time of the year.

Nou ja, nu ik er over nadenk, zo geweldig is het nu allemaal ook weer niet. Oorlog in Oekraine, Jemen, genocide in Darfur, alweer. En oorlog in Israël, het land

waar ze je groeten met Sjaloom, vrede. Het land van de

Heer voor altijd. Zo veel pijn, zoveel haat…

Trouwens ook met de wereld van de Heer gaat het niet zo

goed, het klimaat verandert zichtbaar, grote droogte en

hevige stortregens, vulkaanuitbarstingen, en er verandert

zoveel, relaties tussen mensen, mensenstromen die

vluchten en niet meer welkom zijn.

Als ik er over nadenk doet m’n hart pijn, en vragen

stapelen zich op, waarom dan, kan het niet anders, wat

als…

Misschien even pauze, je hoofd in het zand steken met de

kerstgedachte van vrede? Misschien zelfs kijken en

luisteren naar de engelen, vrede op aarde, kijken naar het

kerstkind in de kribbe, naar Jezus, naar de Vader. Heeft

dat wel impact? En waarom dan?Jezus zelf geeft het antwoord in Johannes 10. Het is het

bekende hoofdstuk waarin Hij zichzelf bekend maakt als

de goede herder.

In vers 10 zegt Hij: “Maar een dief komt alleen maar om

te stelen en te doden en te vernietigen. Ik ben gekomen

om leven te geven en overvloed.” Om leven te geven en

overvloed. Leven. Gewoon leven, leven wat we allemaal

willen en daarnaast overvloed. Dat er veel geroofd en

gestolen is, dat zien we in de wereld om ons heen.

Vernietiging slaat toe. Maar

daar tegenover staat Jezus

die zegt: Ik ben gekomen om

Leven te geven.

Is dat niet alleen maar een

mooie gedachte, heb je daar

wat aan in deze wereld, is

het niet je hoofd in het

(geestelijke) zand steken?

Nee, want Jezus is juist in

deze wereld gekomen. Juist

toen het donker was en is. En

als herder brengt Hij ons

veilig naar de stal, zoals het

liedje luidt en Johannes 10 zegt. Daar waar we kunnen

schuilen onder Vaders vleugels, waar Jezus voor ons de

wacht houdt. Daar mogen we weer op adem komen, vrede

ervaren.

Dit mogen we zo beseffen dat het een weten wordt dat zo

diep is dat het voelen wordt. Dit besef, dat hoofd hart en

handen doordrenkt geeft dat we kunnen rusten, de vrede

en genade van de Vader ervaren. Dan mogen we zelfs

huizen versieren en lichtslingers ophangen, ons bezig

houden met dinerrecepten etc. Als het besef in de

aanwezigheid van Jezus te zijn ons maar vult.Maar Jezus leidt ons de volgende ochtend ook weer naar

buiten naar de grazige weiden. De wereld in, en Hij brengt

ons daar waar gegraasd moet worden. Schapen worden

tegenwoordig vaak ingezet als duurzaam

landschapsbeheer. Voor de biodiversiteit, voor groei en

bloei. En zo mogen wij ook in deze wereld Gods beheer

laten zien. Ja, we mogen erop uit gaan, Zijn Liefde en

trouw delen, Zijn genade laten zien, elke dag.

En als je je afvraagt of dat voor jou is, of jij dat zou

kunnen. Jezus geeft ons Leven en overvloed. In 2 Petrus

1:3 staat dat God ons alles heeft gegeven wat we nodig

hebben om een vroom (een leven dat God in het

middelpunt zet) goed leven te leiden. En dat is de

overvloed. Dat we zelf ook tot groei en bloei mogen

komen, de mensen het goede nieuws mogen laten zien en

laten ervaren wie de Vader is, hoeveel Hij van ons houdt

zodat ook zij mogen groeien en bloeien in Hem.

Zodat wanneer Jezus terug komt, en Hij komt, Hij geloof

zal vinden in jou in mij in de mensen om ons heen.

Wat een heerlijk nieuws eigenlijk, Maranatha.

Trea Otten