Meditatie
‘Je weet nooit hoe de Geest waait’

Op de middelbare school had ik een godsdienst leraar die zijn geloof met een vleugje humor uitdroeg. Weet u bijvoorbeeld wie de beste discuswerper aller tijden is? Of wie in de eerste auto reed? Ik zet de antwoorden wel even onderaan dit stukje 😉

Een aantal jaren later kwam ik in mijn werk deze leraar weer tegen en raakten we aan de praat. We spraken ook over dat ik naar de kerk ging en mijn vriend niet. Hij vertelde wat Paulus daar in de bijbel over schrijft. Toen hij later bij ons afscheid de deur uitliep draaide hij zich om en zei: ‘vergeet niet, je weet nóóit hoe de Geest waait!’

Met Pinksteren, als verteld wordt over de leerlingen die vervuld worden met de Heilige Geest door een wind die het hele huis vulde, denk ik even aan die opmerking; hoe de Geest waait…

De wind als beeldspraak komt in onze taal geregeld voor. We kunnen voor de wind zeilen, of iemand de wind uit de zeilen nemen. We waaien met alle winden mee, of slaan advies in de wind. Dan eens komt de wind komt uit díe hoek, of heeft iemand de wind eronder…

Ook in de bijbel is het waaien van wind een veelgebruikt beeld, zowel in letterlijke zin als figuurlijk. God kan de wind gebruiken als instrument, bijvoorbeeld om het water te laten zakken zodat Noah weer aan land kon en om de sprinkhanen over Egypte te laten komen en kwartels als voedsel voor het volk Israël in de woestijn.

De discipelen vragen zich over Jezus af: Wie is Hij, dat zelfs de wind hem gehoorzaamt?

Vaak wordt de wind gebruikt als verbeelding van de Heilige Geest.
De wind kun je niet zien, maar je ziet wel wat hij doet. Hij laat de takken van de bomen bewegen en de vlaggen

wapperen. De wind kun je niet zien, maar je kunt hem wel voelen; zacht en warm langs je huid of koud en stevig trekkend aan je kleren.
Is het met Heilige Geest niet net zo? We vragen ons soms wel eens af: Waar is God? Konden we hem maar eens zien… Maar net als de wind is Hij zichtbaar in wat Hij doet en kun je Hem voelen in contact met anderen of met jezelf.

Er wordt in het Hebreeuws gebruik gemaakt van het woord ruach, wat een woord is om ‘bewegende lucht’ aan te duiden. Je kunt het vertalen met wind maar ook met adem of met geest. In de betekenis van geest kan het gaan over Ruach Eloim, de Geest van God, maar ruach kan ook de geest als mentale gesteldheid verwoorden, zoals bevlogen, geïnspireerd of bezeten zijn.

Wind, adem en geest, de verschillende betekenissen van hetzelfde woord zijn in de bijbel met elkaar verweven.
Zoals we levensadem van onze schepper ontvangen zo is ook de Geest van God een geschenk. Leven in de Geest is niet iets wat we zelf alleen kunnen doen, maar wat we ontvangen van God. Bij zijn doop in de Jordaan ontving Jezus de Geest Gods uit de hemel in de vorm van een duif op hem neerdaalde.

Het is net als met liefde, die verdien je niet, maar ontvang je.
In haar overdenking over Nicodemus sprak Ageeth over het opnieuw geboren worden, uit water en uit Geest. In Johannes 3:8 staat het zo: De wind waait waarheen hij wil; je hoort zijn geluid, maar je weet niet waar hij vandaan komt en waar hij heen gaat. Zo is het ook met iedereen die uit de Geest geboren is.

Het ontvangen van de Geest, het opnieuw geboren worden is een geschenk, maar vraagt ook een keuze. Je moet jezelf uit handen geven, je leven niet opbouwen vanuit jezelf en je eigen belangen maar vanuit verbondenheid met God en je laten leiden door zijn hand. Het opnieuw geboren worden is

ook een doorgaand proces van steeds opnieuw die keuze maken, ons geloof steeds levend houden, herscheppen of opnieuw beginnen.

In de bijbel heeft het waaien van de Geest altijd te maken met vernieuwing, met ‘een frisse wind’. Huub Oosterhuis verwoordt het in een lied: (LB2013: 686)
De Geest des Heren heeft een nieuw begin gemaakt,

in al wat groeit en leeft zijn adem uitgezaaid.
De Geest van God bezielt wie koud zijn en versteend, herbouwt wat is vernield, maakt één wat is verdeeld.

Wat een geschenk dat we steeds weer opnieuw mogen ontvangen!
Net zoals we de wegen van de wind niet kennen, zien we ook niet altijd wat God van ons wil, maar zijn Geest is er om ons te leiden. We kunnen de wind niet in onze handen vangen, maar waar de Geest van God is, daar is vrijheid!

‘Vergeet niet, je weet nooit hoe de Geest waait’
De godsdienstleraar heeft Machill en mij niet lang daarna getrouwd en in de dienst verwoordde hij het zo: “Als bruidspaar maakt je een samen gastenlijst voor je bruiloft en nodig je allebei uit wie belangrijk voor je zijn. Op deze manier staat Jezus vandaag op de gastenlijst.”

Laten we zo de Geest uitnodigen om in ons hart en door ons leven te waaien.

oh, en de raadseltjes? Beide keren Mozes, hij wierp een blik over de woestijn en ging in zijn eentje (eendje) de berg op.

Fokje de Wit