Meditatie Mei 2022:
Wat ons drijft is de liefde van Christus. (2 Kor.5:14)
Hoe vlug kan een mens iets vergeten. Vanmorgen een appje binnengekregen dat de redactie zit te wachten op de meditatie in de Keppelstok en ik maar denken dat het een maand later was. Het zal wel de ouderdom zijn, denk ik.
Maar er is ook veel dat de mens bezig houdt de laatste tijd. Zie maar om je heen wat er in de wereld gebeurt. Ruim twee maanden geleden werden we opgeschrikt door de oorlog Rusland vs Oekraïne. Nu hebben we het er nog wel over, maar ligt de prioriteit weer op andere vlakken. We vergeten het zo snel wat daar gebeurt en het raakt ons minder als in het begin. Afgelopen week hoorden we opschepperij in een voetbalprogramma over misbruik van vrouwen. En iedereen maar lachen aan tafel. Hoe erg kan het zijn. Waar zijn de waarden en normen die ons voorgehouden werden in de tijd van Balkenende. Wat is er van overgebleven? En zo zijn er
meer zaken die een mens bezig houden. Onder elkaar spreken we er over hoe de mens met elkaar omgaat en we erkennen dat we in een bizarre wereld leven. En je kunt je dat niet allemaal aantrekken wordt er gezegd, maar als de christenen dat niet doen, wie dan wel. “Je kunt de hele wereld niet op je nek nemen, toch”. Nee, dat zal wel, maar niets doen is ook geen optie, denk ik dan.
Maar wat doen we wel. Wat drijft ons om wel actief te zijn voor de ander. Wat zegt de Bijbel daarover?
Wat voor Woord van leven we ook nemen om in praktijk te brengen, de uitkomst is steeds weer dezelfde.
En dat kan ook niet anders, want als we het Woord in ons opnemen wordt Jezus in ons geboren. Hij is het die ons ertoe brengt te handelen zoals Hij.
Dat wordt ook duidelijk uit wat Paulus hier schrijft aan de Korintiërs: “Wat ons drijft is de liefde van Christus.”
Wat de apostel ertoe bracht om zich in te zetten voor de eenheid in zijn gemeenschappen was de ervaring die hij met Jezus had opgedaan. Hij had zich door Hem bemind en gered gevoeld.
Jezus was zo diep in het leven van Paulus doorgedrongen dat niemand hem ooit van Hem zou kunnen scheiden. Het was niet meer Paulus die leefde, maar Jezus die in hem leefde.
De gedachte dat de Heer hem had liefgehad en zelfs Zijn leven voor hem had gegeven, liet Paulus niet meer los en bracht hem ertoe om hetzelfde te doen met dezelfde liefde.
Drijft de liefde van Christus ook ons met dezelfde kracht? Wanneer wij werkelijk zijn liefde hebben ervaren, kunnen we niet anders dan zelf ook liefhebben, vooral daar waar verdeeldheid, waar zonde is, waar oorlog is. De liefde stelt ons in staat over hindernissen heen te stappen en samen met anderen naar oplossingen te zoeken om harmonie en eenheid te herstellen. Dat is niet zomaar een optie: het is Jezus’ testament! De eenheid is iets waar we aan moeten werken. We moeten ons niet laten afremmen door verkeerde voorzichtigheid, moeilijkheden of mogelijke botsingen. Met name ook op het terrein van de eenheid onder de christenen is dat heel belangrijk. Het is bedoeld om geleefd te worden door:
|
christenen van de verschillende kerken en kerkelijke gemeenschappen en moet allen ertoe brengen om met de liefde van Christus naar elkaar toe te gaan en de eenheid te herstellen. Met de liefde kunnen we Christus zien in ieder mens. Door de liefde zijn we in staat zelf de eerste stap naar de ander te zetten en ons met hem of haar één te maken, in vreugde en pijn. |
|
Veel dat we weten en kennen is ballast in ons leven en dient eigenlijk tot niets, doch er is een zekerheid dat we nooit mogen vergeten. Jezus heeft ons lief en niets kan ons scheiden van de liefde van Hem. Jezus dood en opstanding en straks Zijn Hemelvaart: Laat het niet voor niets zijn. Jezus verdient het om Hem lief te hebben en na te volgen. Wat mensen ook mogen zeggen. |
In Christus verbonden Gotse